Akcesoria Glitter Girls

Na lalki Glitter Girls trafiłam przypadkiem na Amazonie, szukając Barbie Looks #16, która wpadła mi w oko na fejsbuku. Lale można pooglądać na ich stronie internetowej: https://myglittergirls.com/ Same lalki nie są szczególnie w moim typie, ale spodobały mi się ich akcesoria i zestawy ubranek oraz niewygórowane ceny tychże 🙂

Zaryzykowałam akcesoria śniadaniowe i zestaw bluzka + spódniczka + buty. 14 cali to niewiele mniej niż 16, postanowiłam wypróbować, czy asortyment GG nada się na któreś z moich większych lalek.

Proporcje akcesoriów nie są idealne, ale lepsze niż zestawu sushi, który pokazywałam około rok temu. Do tego przedmioty są starannie wykonane, nic nie odpada i nie odstaje. W rękach Kaoru (czyli recastu Coco Luts) prezentują się tak:

Ubranko pasuje lepiej niż się spodziewałam i jest starannie uszyte. Bluzka ma rzep na plecach, zapewne po to, by ułatwić małym rączkom przebieranie lalek. Spódniczka jest bardzo krótka, ale jakoś to przeżyję 😉 Z butami jest nieco gorzej – jeden wszedł bez problemu, drugi nie chciał, co widać na zdjęciu. Prawdopodobnie wcisnęłabym go na jej stopę, gdybym rozgrzała lekko tworzywo. Serduszka na butach różnią się odcieniem, co mi akurat nie przeszkadza. Drugą lalką, która przymierzyła strój, jest Delilah. Przy okazji założyła też perukę, którą do tej pory miała na głowie tylko Celine.

Bluzka i spódniczka leżą całkiem dobrze na Delilah, mimo że różni się figurą, a zwłaszcza rozmiarem biustu, od Kaoru. Buty za to zdecydowanie się na nią nie nadają – w każdym razie nie ten fason.

Podsumowując, jestem mile zaskoczona zakupami i niewykluczone, że kupię więcej ubranek GG 🙂 Szczególnie kuszą mnie zestawy z wrotkami i kaloszkami. Dzisiejszy wpis to taka informacja na szybko, w kolejnym pokażę wreszcie zapowiedzianą teaserem Liccę. Będzie też niespodzianka 🙂

A na koniec popatrzcie jeszcze raz na tę perukę 😉

Delilah na spacerze

W drugi dzień Nowego Roku pogoda była na tyle sprzyjająca, że wybraliśmy się na pobliskie wzgórze – Shotover. Byłam tam już z lalkami, tym razem zabrałam ze sobą Delilah, do tego w nowym (w sensie: dotąd niepokazanym) stroju.

Sukienka i czapka zostały uszyte z jednego z moich ulubionych t-shirtów, który w końcu zaczął rozpadać się ze starości, używałam go intensywnie dobrą dekadę. O dziwo, nadruk pozostał w miarę niewzruszony. Sweter to oczywiście dzieło Ewy ❤

Czapkę uszyłam na oko i widać tego opłakany efekt – peruka się nie mieści pod spód. Torebka to coś, co zazwyczaj ignoruję, ale został mi kawałek nadruku, który był zdecydowanie za mały, żeby uszyć z niego czapkę (w każdym razie dla Delilah). Do tego naoglądałam się filmików o tym, co można zrobić ze starych t-shitów. Szczególnie spodobał mi się pomysł, żeby pasma pociętej koszulki wykorzystać jako włóczkę. Tak powstał pasek do torebki spleciony w warkoczyk.

Jak widać, Delilah wciąż nie doczekała się nowych rzęs. Poza tym chyba wrócę do jej stockowych oczu – tym razem dokładnie wiem, gdzie je schowałam 🙂

Wszystkiego dobrego w Nowym Roku, moi mili, zdrowia, spokoju i zadowolenia z życia :*

Delilah bez rzęs

Dawno jej tu nie było. Do tego nie przebrała się od prawie dwóch lat… Za to zgubiła rzęsy (znowu) i testuje nowe oczy – ładne się mienią, ale tak poza tym są dla niej trochę za duże, a w źrenicy jednego z nich utkwił bąbelek powietrza. Oczy pochodzą z Aliexpressu, więc niska cena jest – w wielu przypadkach – adekwatna do jakości. W miniony czwartek wzięłam wolne i razem z Delilah poszłyśmy się wietrzyć nad Tamizą.

Ruch na rzece był dość spory, powiedziałabym, ale w końcu mamy wakacje. Pogoda odpowiednia na wędrówkę, nie za zimno i nie za gorąco.

Niestety na samym początku wycieczki mój aparat całkowicie odmówił współpracy, zdjęcia robiłam zatem telefonem, za czym nie przepadam. Po lewej stronie miałam rzekę, po prawej pola. Na zdjęciu powyżej, w tle po prawej stronie widać jedno z bliźniaczych wzgórz zwanych Clumps.

Obawiałam się, że zgubię perukę, ponieważ leży luźno, a wiało dość mocno. Kilka razy spadła, ale szczęśliwie udało się z nią wrócić do domu 🙂

Domy przy rzece nie należą do tanich. Mimo że to prawdziwe rezydencje i w zasadzie bardziej pasuje do nich słowo „posiadłość” niż „dom”, niektóre z nich nawet nie są całoroczne…

Na tym zdjęciu chyba najlepiej widać brak rzęs oraz jak prezentują się oczy. Nie jestem przekonana, czy Del w ogóle potrzebuje nowych rzęs, a jeśli już, to raczej jakieś bardzo drobne. Jak sądzicie?

Na koniec przypomnę, że Del ma na sobie swoje własne spodnie i bluzkę, chińskie trampki oraz kurtkę szytą przez Ewę. Kurtka jest na podszewce i w ogóle to jeden z moich ukochanych lalkowych ciuchów ❤

A tak poza tym po powrocie do domu aparat zaczął działać…

Delilah i niemożliwe rzęsy

Do Wrocławia, poza Nichelle, poleciała ze mną Delilah, której Ewa miała wstawić nowe rzęsy. Zaczęło się od wyrwania starych. Delilah została ich pozbawiona zaraz na początku mojego pobytu. Nie chciałam jej fotografować z łysymi oczyma, bo nie wyglądała szczególnie dobrze bez rzęs… Nowe wstawiłam w końcu sama. Żartowałam, że są w stylu angielskim – tutaj wiele kobiet przykleja sztuczne na co dzień lub przedłuża własne, co daje czasem efekty wręcz groteskowe. Lalce, wg mnie, przesada pasuje o wiele bardziej niż większości ludzi 😉

Oto nowe rzęsiska! Zrobione z ludzkich sztucznych rzęs z chińczyka 🙂

Rzęsy w warunkach polowych poszłyśmy z Ewą testować do pobliskiego parku. Dla wygody niosłam Delilah w ręku. Mijał nas jakiś kwiat polskości, oczywiście odziany w dres, na który nie zwróciłabym uwagi, gdyby nie to, że z pewnej odległości zaczął krzyczeć: kup se jeszcze wózek dla lalek! Se kupię, odkrzyknęłam 🙂 Żyj i pozwól żyć to moja dewiza. Na ogół… 😉

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że rzęsy można przyciąć, ale po co? Wyrażenie „oczy ocienione rzęsami” nabiera bardzo konkretnego wydźwięku w tym przypadku 😀

Na koniec mój uszytek z zeszłego roku, plecak, który zawitał już na blogu w zeszłym roku, ale chyba nie zwrócił na siebie dostatecznej uwagi 😉 Kurtka, szyta niegdyś przez Ewę na Ellowyne, pasuje jak ulał zarówno do rozmiaru, jak i urody Delilah 🙂

Miłej lalkowej jesieni, kochani ❤

Post talerzowy (specjalnie dla Szarej Sowy)

Znalazłam parę talerzyków w lalkowym rozmiarze w charity shopie. No może kilka par…

Wzorów cztery lub trzy na krzyż, zmieniają się tylko kolory brzegu i liczebność sztuk w danym wzorze, np.:

Sygnowane Meissner Limoges France, wszystkie tak samo:

Nadać się mogą różnym lalkom do równie różnych celów 😉

Tak, wiem, wciąż jej nie przebrałam…

Widać, że rozmiar raczej dla 16-calówek, dla mniejszych lalek to bardziej taca. Ogólnie są do wzięcia – kto czuje, że talerza potrzebuje, niech komentuje lub do mnie mailuje (rym częstochowski zastosowałam tu świadomie i celowo 😛 )

Z  innej beczki, Skipper tak mi się spodobała w duecie z Imani, że zobaczmy to jeszcze raz 🙂

Luty…

Delilah odkryła, że trawnik, na którym cały rok nie dzieje się nic ciekawego, na, hmm, wiosnę zamienia się we fioletowy dywan krokusów ❤

Są rzeczy, które zachwycają mnie wciąż tak samo, niezależnie od tego, ile razy już je widziałam – jak tęcza albo połacie wiosennych kwiatów 🙂 Z tej okazji powstało kolejne zdjęcie z serii „lalka leży w kwiatkach” 😉

Oczywiście kwiatki nie mogą sobie spokojnie rosnąć, jakaś, ekhem, osoba zerwała je i rzuciła, bo czemu nie. Jako gatunek mamy tendencję do bardzo lekkomyślnego traktowania wszelkich zasobów. Wiem, że kwiaty za rok odrosną, ale mimo wszystko nie lubię takiego marnotrawstwa. A jak ja czegoś nie lubię, to moje lalki też nie 😉

Ledwo dwa tygodnie temu (dokładnie dwa!) biegałam z lalkami po śniegu. Dziś można było wyjść w krótkim rękawku, a jest ledwo końcówka lutego…

 

 

Snow Dolls – Delilah

Zima przypuściła atak na Wielką Brytanię. Minus dziesięć stopni w nocy to tu już klęska żywiołowa, zamknięto szkoły, a pracownicy wielu firm i instytucji zostali wysłani wcześniej do domu, jeśli w ogóle dotarli. Jeśli nie, nikt nie miał pretensji. W końcu straszna zima, śnieg i mróz 🙂 Obawiałam się, że odwołają mi pociąg powrotny, ale jakoś dotarłam. Wysiadłam, śnieg zaskrzypiał mi pod podeszwami i zaczęłam się śmiać. We Wrocławiu biały puch był w ostatnich latach na tyle rzadkim gościem, że zapomniałam już, jak to jest chodzić po nim 😀

Dla Delilah białe szaleństwo nie pierwszyzna, wszak trzy lata temu, w innym życiu, ale tym samym swetrze, była ze mną w Dolomitach. Dziś pierwszy raz założyła swoje stockowe różowości do czarnej peruki.

Tak sobie stoję i drzewo podpieram. Albo ono mnie…

Upadło mi się…

Po czystkach sprzed przeprowadzki z garderoby lalek 17″ zostały mi głównie rajty…

Wielka Brytania nie spodziewała się śniegu. Żonkile też nie, biedactwa…

Tak sobie chodzę po zaśnieżonym cmentarzu i ogrzewam, co się da…

„This world can hurt you
It cuts you deep and leaves a scar
Things fall apart, but nothing breaks like a heart”

„Nothing, nothing, nothing gon’ save us now”

Z odzysku

Mam straszne tyły lalkowe. Spróbuję nadrobić, zanim blog całkiem pójdzie w zapomnienie 🙂 Kawałek czasu temu kupiłam testowo w charity shopie porcelanową lalkę celem sprawdzenia, czy jakieś jej elementy nadadzą się do wykorzystania dla Del i Cel. Zdaję sobie sprawę z tego, że wiele osób nie poparłoby tego eksperymentu, więc oszczędzę Wam widoku lalki przed 😛 Ogólnie wyszło tak:

• sukienka za szeroka
• buty za szerokie w kostce
• rajty za krótkie
• oczy za duże
• perukę można zmniejszyć, zszywając w odpowiednim miejscu – i tegoż rezultat, jakkolwiek nie całkiem ujarzmiony, możecie obejrzeć na zdjęciach 🙂

Porcelanka uczesana była w koronę z dwóch warkoczy. Po ich rozpuszczeniu włosów zrobiło się naprawdę dużo. Na razie nie próbowałam ich moczyć ani układać, ale wszystko przede mną 😉

Na której lalce, wg Was, peruka wygląda lepiej?

Dwóch lalkowych łebków nie dało rady ogarnąć jedną peruką 😛

Del ma na sobie sukienkę by Ewa szytą swego czasu na Maudlynne Macabre, a Cel ubrana jest w sukienkę po Ellowyne. Miśki swego czasu znalezione w sh, chyba nawet w dwóch różnych.

Szczęśliwego Nowego Roku!!!

Del vs Cel

Zgodnie z wcześniejszym napomknięciem zapraszam na porównanie ciał Delilah Noir od Ashton Drake Galleries i recastu Celine. UWAGA! Wpis opiera się wyłącznie na moim własnym poczuciu estetyki, dotyczy tylko i wyłącznie lalek i nie ma na celu potępienia żadnych typów sylwetki ludzkiej.

Podstawowe różnice widać gołym okiem. Lalki są wystarczająco podobnego rozmiaru i zbliżonych proporcji, żeby dzielić ubrania, jednak z perukami nie jest już tak różowo. Głowa Celine jest wyraźnie większa i bardziej okrągła. Większe są także jej oczy. Głowy obu podnoszą się do góry mniej więcej na tę samą wysokość. Ręce i nogi Celine są dużo ładniej i bardziej naturalnie wyprofilowane niż u Delilah. Na zdjęciu Del ma stopy przystosowane do obcasów, a Cel płaskie. Różni je mocowanie. U Del są wkręcane jak śrubka, a u Cel zahacza się o gumkę – chyba, tak to rozumiem, nie próbowałam zmieniać jej stóp.

Jak widać, Del ma dłuższą szyję i mniej wygięty tułów, a winyl, z którego jest zrobiona, brudzi się jak cholera. Jej miednica ma prostą budowę, u Celine jest to bardziej skomplikowane, a sposób złożenia stawów przypomina mi skafandry kosmiczne model AX z lat 80., np.: http://www.divingheritage.com/axkern.htm

Biust Delilah wygląda, jakby ledwo zaczął kiełkować, natomiast Celine może pochwalić się w pełni rozwiniętym. I dobrze 🙂

Maksymalne możliwości zgięcia nogi i ręki są dużo lepsze u recasta niż u Delilah, która nie może podrapać się w ucho

A tak wygląda siad po turecku, zwany niekiedy nóżkami na kokardkę, w wykonaniu obu lal.

Głowy skonstruowane są na podobnej zasadzie: można zdjąć górną część czaszki i nie uświadczy się ani grama mózgu 😉 Oczy mocowane są na kit, mają inny kształt, a możliwość ich podmiany sprawdzę kiedy indziej 🙂 Z szyi Del wystaje końcówka sznurka, u Cel mamy obrotowy haczyk mocujący głowę – chyba najlepiej rozwiązana kwestia zdejmowania głowy, na jaką trafiłam u lalek.

A może by tak nową twarz se sprawić?

Dziękuję za uwagę i do następnego!

Leniwe popołudnie Delilah

Z początku nie przepadałam za lalkami perukowymi. Chciałam jednak mieć Delilah. Nie da się mieć jednego bez drugiego, a w każdym razie nie dało się wtedy, kiedy ją kupowałam – 6 lat temu bez czterech miesięcy. Stopniowo jednak przekonałam się, że perukowanie ma swoje zalety 🙂

Z woli producenta Delilah miała być wapiryczną brunetką z różowymi pasemkami i – na zmianę – słodką, niewinną blondynką z kokardkami na kitkach. Z mojej woli stawała się  też platynową pięknością z obfitymi lokami, szatynką (vide zdjęcia) i różowowłosą fanką Star Wars, z czego to ostatnie wypadło najsłabiej.

Torebka by Ewa of course 🙂

Peruki stały się częścią stroju 🙂

Dziecko jakieś się przyplątało. Jak już jest, to się na nim wesprę 😀 Dziecko to oczywiście jedna z Jolin Ewy, od stóp do głów obszyta i obuta przez nią. Ode mnie są tylko nieśmiertelne spinki kwiatki. Obie lalki stoją o własnych siłach – magia butów robionych przez Ewę.

Gdzieś mi wcięło pozostałe oczy do pary, podobnie jak wampirze zęby. Te dziury w ustach są dość wkurzające

Sprawić, żeby Delilah stała równo, jest trudno z powodu wadliwego wewnętrznego  sznurka, którego, jak wspominałam, obawiam się ruszać. Jednak na koturnach od Ewy dało się postawić na nieprzeciętnie długą chwilę. Dłubania przy zrobieniu takich butów jest niemało.

Zażyczyłam sobie japonki, ponieważ układ palców w stopie lalki pozwala na swobodne wepchnięcie materiału pomiędzy nie. Do tego uszko na pięcie, żeby dało się przeciągnąć sznureczek. Bez uszka buty i tak się trzymają stopy 🙂

Delilah ma stopy wymienne: jedną parę pod obcas i jedną płaską. Może kiedyś pokuszę się o samodzielne zmajstrowanie japonek na płaskie stopy, ale na pewno nie wyjdzie mi to tak dobrze, jak Ewie.

Czy ktoś rozpoznaje cekinowy przód? Dawno temu został uszyty dla pewnej Tonnerki, której już dziś nie mam. I której łeb urwałam 😀

Dziurki w ryjku mam…

…więc z nich korzystam 😉 😛

Kłosek wszedł jak ta lala 😉

Lalwenda. Chyba 😉

Delilah Noir obecnie jest raczej trudna do kupienia. Najprawdopodobniej udało mi się ją zdobyć w ostatnim możliwym momencie. Nie pamiętam, jak to się stało, że zachciałam ją mieć ani gdzie ją zobaczyłam pierwszy raz (stawiam na internet, ale szczegóły uleciały). Cieszę się, że ją mam. Stwarza wiele możliwości do kombinowania. Jedyne co, to mogłaby mieć większy biust, chociaż odrobinę wypukły…