Nie taka żywica delikatna czyli spotkanie lalkowe w Gdańsku :)

Przejechałam znowu trochę kilometrów 😛 W piątek spotkałam się lalkowo z Moniką , która przyniosła na spotkanie recasty Minifee. Miałam już w ręku żywicę Eli kilka lat temu, nazwy nie pomnę, jeden z tych maluszków. Nie zaskoczyło między nami. Co innego Minifee. Okazało się, że nie są wcale takie delikatne, jak sobie wyobrażałam. Nie jest też tak łatwo je pobrudzić. W zasadzie są całkiem podobne do Delilah i można się nimi spokojnie bawić. No, to wiecie, co teraz będzie 😀

Jesteśmy różne 🙂

Minifee Celine – Monika mówi, że jest bardzo niefotogeniczna. Pozwolę się nie zgodzić 😉

Dzień wcześniej moja blada Antoinette, mało eksploatowana fotograficznie, doczekała się nowej kiecki, ale o tym kiedy indziej 🙂

Co robisz temu piesku?!

Minifee Ante

Zamieniłam peruki 😛

Śliczna Celine ❤

Nie może być lalkowego spotkania bez czegoś dziwnego na głowie 😉

Patrzcie, trzymam się za kciuk jak Miu Azone 😉

siedmiomilowy but, pasuje, jak ulał 😉

Poprzebierałam se Minifee. Monika pozwoliła. Okazało się, że aby założyć bluzę, trzeba zdjąć głowę, co jest dość prosto i mądrze rozwiązane 🙂

Antoinette, poważna z twarzy, zwykle nie ma nic przeciwko odrobinie autoironii 🙂

Zdjęcia są nie najlepszej jakości. Było zimno (dalej jest) i wietrznie (dalej wieje), więc siedziałyśmy w kawiarni, a tam, jak wiadomo, oświetlenie pozostawia wiele do życzenia. Z pustego i Saruman nie naleje 😉 Dzięki, Monika, za spotkanie, i do następnego 🙂

Pierwsze spotkanie lalkowe 2016

Było nas, jako tych pancernych, cztery: ja, Ewa, Kalina i po raz pierwszy Marika. Spotkanie przebiegło w miłej atmosferze i według stałych punktów: żłopanie kawy, prezentacja dobytku, zdjęcia, przebieżka po sklepach z zabawkami 🙂

Z przodu Dal, w dali… no nie przód. Ewa 🙂

Monogram Kaliny testuje stwierdzenie, że ładnemu we wszystkim ładnie 🙂

Panowie Mariki – podobno zawsze tak kończą 😉

Goddess Ewy

Monocolor Monogram

Klub babysitters

Jestem nieśmiały. Bądź delikatna…

Ciekawe, czy mnie byłoby dobrze w tym kolorze? – zastanawiała się Monogram.

Zjazd moblinych

Ellowyne ubrana przez Prudence reklamuje wyroby Kalinowego Gaju 🙂

Bishonen ga tsuki desu =^.^=

100% cukru w cukrze. I w lalce…

Masza pochodzi z ZSRR, dlatego nie straszna jej noc u boku umrzyczki 😛

Sesja w pepitkę

Zhongguoren hen piaoliang 🙂

Co ona w sobie ma?

Living Dead Dolls seria 5, Czarna Dalia

Zgadliście! Moja 🙂

Konisie 🙂

Tańcząca z owadami 🙂

Sweetly, oh sweetly

Gacie są? Są!

Chłopcy mieli branie u potwornych panien 🙂

Pepitka to robota Ewy oczywiście

„Harley mój, to jest to, kocham go”

Monogram

Kalina robi piękne filcowanki

Ellowynie szczególnie przypadły one do gustu

Dziękuję, postoję

Blythe w różowym niechcący zwinęłam Oli. W lipcu. Ola nie przyszła. Może już jej nie chce? 😛

Blythe Kaliny

Rozważna i romantyczna

Poprzymierzam, jak już są pod nogą 😉

Superstar ❤

Dzięki za spotkanie, dziewczyny, i do następnego razu! :*

Brzydkie zdjęcia z lalkowej gwiazdki

W czwartek wieczorem spotkałyśmy się na chwilę we trójkę – ja, Ewa i Monika – celem wypicia lalkowej kawy tam gdzie zawsze. Ewa i Monika przyniosły ciastka, ja nie przyniosłam nic, za to zjadłam wszystko 😛

oto ciacho Ewy

zabierz te zielone łapska, truplalko!

niektórzy ubrali się do pogody, a inni nie 😉

przysmaki Moniki

są boskie!

stojak nagrobek – chociaż mam go kilka miesięcy, wciąż wprawia mnie w dobry humor 😉

takie jesteśmy całuśne plastiki

całuśne, acz ekskluzywne 🙂

odwiedził nas też jeden facet

a z czeluści torby Ewy wylazła dyżurna wróżka 🙂

Jak widać, wciąż mam problem z ustawieniami aparatu w sztucznym świetle Psuje mi to humor (oraz wrażenie ogólne), ale na razie nic nie jestem w stanie na to skutecznie poradzić. Z moimi nabytkami, nie tak już nowymi, ale jeszcze niewyeksponowanymi odpowiednio, jeszcze się spotkacie. Są to zombiaczka Mary Mourning od Jakks Pacific i repaintowana Howleen. Musiała, biedaczka, wystąpić w śpiworze, bo nie ma na nią ciuchów, a Twyla swoich pożyczyć nie chciała. Zwłaszcza butów. A kto by się z lalką kłócił? 😉

Spotkanie lalkowe w upale

Rok temu również spotkałyśmy się w ostatni weekend sierpnia i też na Wyspie Słodowej, z tą różnicą, że wtedy każda z nas przemokła, a teraz się dla odmiany odwadniałyśmy w palącym słońcu 🙂

Najpierw pojawiły się kocyki i żarełko 🙂

Potem Ewa zadbała, żeby Parnilla pokazała buty 😛

Buty są bardzo fajne, jak zwykle, stopa wydaje się w nich mała 😉

Następnie wpadła Ola i doniosła jeszcze trochę żarcia 😀

Lalki Kaliny również przybyły z wyposażeniem piknikowym 🙂

Flower Power Poppy Parker. Kreacja w moim typie, tzn. zawiera kwiatki i wali po oczach 😀

Wiedźma Livka Moniki przybyła żeżreć pierniki 😉

Schizo przymierzał buty zrobione przez Monikę, bo jego odpadły 😛

Cudowna Superstar Oli zachwyciła mnie i Ewę stoma procentami cukru w cukrze 🙂 Lalka jest kwintesencją superstarowatości – oczy, uśmiech, włosy, opalizująca kreacja. Aż na chwilę znów stałam się dzieckiem, które miało po raz pierwszy w ręku Barbie 🙂

A to już młodsza i zdaje się bardziej współczesna wersja najmłodszej Barbiowej siostry. Jak na berbecia przystało, wszystko ładuje do buzi 😛 Tym razem badaniu organoleptycznemu został poddany jeden z butów by Monika 😀 Tak sobie kiedyś nawet pomyślałam, że małe zwierzęta i małe ludziki poznają świat w podobny sposób – ładując jego elementy do buzi. Wobec jednych i drugich mają zastosowanie te same słowa, np. „nie gryź tego buta”, „czy możesz zrobić mi miejsce” lub „nie obśliniaj mnie”. 😉

Integracja lalkowa przebiegała w grupach i podgrupach. Ta dumna i blada to moja Tonner, przybyła jeszcze przed cyrkową Avą, ale swoje przeleżała na golasa. Docelowego ubranka jeszcze nie ma, więc zmotałam jej na szybko kreację z tego, co już miałam w odmętach lalkowej garderoby. To lalka Eye of Beholder. Włosy miała kunsztownie upiete, dobrze, że poprzednia właścicielka je rozpuściła 😛

Maluszek Kaliny zajął się sobą 🙂

Z domu wyszła także jedna z moich Mackie, celem pochodzenia po wodzie pozbywając się ciuchów z dawnej epoki 🙂 Dla niektórych chodzenie po wodzie zakończyło się nieplanowaną kąpielą…

Zaraz po zrobieniu zdjęcia, Parnilla spektakularnie fiknęła do tyłu. Na ten widok z gardła Moniki, która widziała wszystko z brzegu, wyrwał się pisk godny kociej matki strzegącej kociąt przed stadem głodnych hien. Powiedziała, że gdybym to ja wpadła, nie piszczałaby. Monika jest fanką Parnilli i zapewne, gdybym to ja znalazła się w wodzie, zajumałaby lalkę i uciekła 😉

A na koniec macie gacie! Ewa, samozwańcza strażniczka lalkowej przyzwoitości, zawsze wszystkich zagląda pod kiecki, czy aby obyczaje u nich niełajdackie. Wszystkie jej lalki mogą poszczycić się piękną bielizną. No to się szczycą 😛

Dzięki dziewczyny za spotkanie i za żarcie! :*

Lalkowanie w plenerze

Dziś, w atmosferze ucieczki przed upałem i tłumem, odbyło się spotkanie lalkowe, na które, poza mną, stawiły się Ewa i Monika. Miało nas być więcej, ale jak zwykłe życie nas zweryfikowało 😉 Miałam dzisiaj pecha do jedzenia – najpierw w mojej ulubionej lodziarni nie było miejsca, a potem zamiast mrożonej latte dostałam cappucino. Pani upierała się, że od latte różni się ono tylko ilością pianki. Na chłopski rozum nie powinno być zatem w takiej samej cenie, ale co ja tam wiem o biznesach…

Sielsko-pastersko 😉

Ręce opadają (rerootowana Moniki i Teen Skipper Ewy, obie w ciuszkach self made)

Kuce lubią owce, owce lubią kuce 😛

Monikowe cudeńka

🙂

Wszystkie moje j-dolls, po prawej najnowsza.

Dwie blondynki z dwóch różnych kultur

Jupiiii, jestem artykułowana!

My Little Pony, My Little Pony, aaa mniaaam!

Princess Twilight

Czy panie mają te lalki na sprzedaż? 😀

Mój nowy przyjaciel z jarmarku. Myślicie, że Giggles będzie zazdrosny?

Monikowa Moxie rerootpwana na pomarańczowo

Ghoulia Moniki 🙂

Chociaż spotkanie było tym razem, jak na nas, wybitnie krótkie, było miło i wesoło. Wciąż wybieramy się do Warszawy na wakacyjny meet, może już w lipcu 🙂

Co do Sindy, możecie puścić kciuki – zakochałam się w innej…

Kontrasty – Very Velvet Barbie

Długo poszukiwana zielonooka blondynka z moldem Mackie w przekombinowanym stroju, czyli Very Velvet Barbie z 1998 roku – stała się moją własnością dzięki Uli, o czym wspominałam kilka wpisów temu. W serii, obok blndynki, znalazły się także: Barbie ciemnowłosa na tym samym moldzie, Kira, Teresa i Christie. Lalki miały korony na głowach i zestaw naklejek do ozdabiania aksamitnych strojów. Blondynka wydaje mi się najczęściej spotykaną z tego kompletu.

Klasyczny kontrast czerwieni z zielenią wydaje się mniej wyrazisty od kontrastu miękkości i ciepłego koloru z zimną szarością kamienia, jakby kropla krwi wybrała się na spacer po cmentarzu 😉 Spieszę z zapewnieniem, że zdjęcia były robione w parku. Mimo tego park ten pełen jest pamiatek po zmarłych – nosi imię Juliusza Słowackiego, którego pomnik znajduje się tam, podobnie jak ogromny monument pamięci ofiar Katynia. Ponadto z parku przechodzi się bezpośrednio pod budynek Panoramy Racławickiej. Jednym słowem śmierć panoszy się radośnie w samym centrum miasta, pod rękę z martyrologią narodową, a niektórzy tam chodzą bawić się lalkami. Aż dziw, że jeszcze nie zgarnęłyśmy za bluźnierstwo 😉

Pospotkaniowo – Stella

I dream of rain
I dream of gardens in the desert sand
I wake in vain
I dream of love as time runs through my hand

I dream of fire
Those dreams are tied to a horse that will never tire
And in the flames
Her shadows play in the shape of a man’s desire

And as she turns
This way she moves in the logic of all my dreams
This fire burns
I realize that nothing’s as it seems*

*Desert Rose, Sting

Rachelkowo

Wczoraj odbyło się bardzo szybkie mikrospotkanie lalkowe w składzie ja, Ewa i Ania. Nie chcę się stawiać na pozycji kogoś, kto pokazuje cudze nowości na swoim blogu, więc dziś ograniczam się jedynie do własnych lalek. Dwie z nich już znacie – Raquelle FF i Raquelle wróżka z lumpa 🙂 Trzecia z nich pojawiła się u mnie zimą, pochodzi z dwupaku z Barbie. Dotychczas widzieliście tylko jej buty na nogach Dynamitki Jett, która okazała się ostatecznie dynamitką Rufus 😛 Ach, ta przewrotność plastiku 😉

Trzecia Raquelle ma najciemniejsze włosy z całej trójki i jest najbardziej rozruszaną ze wszystkich trzech plastikodziewcząt. Zamieniłam jej ciałko, ponieważ uważam to uniesione biodro u playline’ów za pomyłkę. Te czarne włosy jeszcze bardziej kojarzą mi się z moją utraconą Dianą niż tamte u Raquelle Style, Modnej Lux czy jak jej tam 😉

Plasticzki ustawiły się według wieku. Chociaż FF jest najstarsza, wygląda na najmłodszą 😀 Środkowa jest odziana w ubranko kupione na Allegro od pani Marty. Polecam! Bardzo dokładna robota i ciekawe formy.

Raquelle z zestawu przyjaciółek wygląda najbardziej orientalnie. Duże złote kolczyki i zestawienie barw kojarzy się z Indiami i bollywoodzkimi gwiazdami.

„Każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma, a ja w domu mam” dużo ciemnowłosych lalek 🙂

Nowości

Po sobotniej sesji w parku Ewa zdążyła pokazać część moich nowości. Zło, nie? 😉 W ubiegłym tygodniu przygruchałam sobie w lumpku barbiowatą na wagę. Jak chcecie, możecie mi złorzeczyć za złamanie własnego bana, ale ponieważ dentysta zassał już równowartość dwóch moich Ellowyn, jaki sens ma teraz takie wyzwanie? A tak mam chociaż lalkę za piataka, na którą miło mi się patrzy.

Wiadomo, co mnie urzekło – niebieskie oczy w połączeniu z ciemnymi włosami i dość rzadkie u spotykanych przeze mnie barbiowatych spojrzenie skierowane w bok 🙂 Poza tym lalka od razu skojarzyła mi się z wróżką. I rzeczywiście, w oryginale była wróżką. To Raquelle 2011 z moldem Summer: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/1e/5c/5a/1e5c5a9d111773f6b8267620eb9826b9.jpg

Lalka jest totalną sztywniarą, ale co z tego. Nie będę inwestować kolejnych co najmniej pięciu dych po to, żeby lala za piątaka zginała nogi, których przeważnie i tak nie pokazuję na zdjęciach 🙂 Co tam nogi, kiedy buzia taka urocza:

Barbie Very Velvet z moldem Mackie to lalka, którą w lutym załatwiła skądś Ula. Stokrotne dzięki – to znaczy z wdzięczności obsypałabym Cię stokrotkami, gdybym miała Cię pod ręką 😉 A zanim Ewa mnie ubiegnie po raz kolejny, jeszcze pozostałe nowości:

tęczowy kucyk marki kucyk po prostu 🙂

oraz mini Blythe w zestawie z motorem i z corgiem! Bo dobrze jest mieć własnego wróżkopsa 😀 Ta Blythe to istna corgomaniaczka, wizerunek swojego psa ma nawet na sukience 🙂

Pospotkaniowo – Thea

Thea nie wydaje się być szczególnie popularną lalką, wnosząc po tym, że nie widziałam jej na żadnym z przeglądanych przeze mnie blogów, poza własnym oczywiście. Dziwi mnie to, bo urodą i wyrazem twarzy powala inne, bardziej rozchwytywane wyroby Wilde Imagination. Z drugiej strony przypominam sobie pewne lalkowe spotkanie, kiedy to pewna pani orzekła, iż moje lalki są „anorektyczne, upiorne i na jedno kopyto” (Parnilla, Thea i Arwena), więc może nie powinnam się dziwić 🙂

Uuuuupióóórrrr 😛

Upiór? Gdzie?

Miałam 10 palców, a może 9?

Lubie też twarz. W zależności od ustawienia raz wydaje sie bardziej łagodna, raz smutna, raz lekko sie uśmiecha.

Za buty odpowiada oczywiście Ewa 🙂

Hello everypony! :3

To ile było w końcu tych palców?! 9? 10? Liczyłam ten pływający w kawie?

„Let me show you the world in my eyes…”

Zastanawiam się nad porzuceniem podjętego wyzwania. Nie dlatego, że mi jakoś ciężko bez kupowania, ale w obliczu faktu wydania już ponad 600zł na lekarzy i leki w tym miesiącu, mając jeszcze dwie wizyty i odwiedziny w aptece w perspektywie (a to tylko do końca kwietnia, w maju już mam wizyty poplanowane), powstrzymywanie się od wydania nawet stówy na lalki naprawdę nie robi mojemu portfelowi żadnej różnicy Zdrowie, wróć! Bez Ciebie nic nie ma sensu 😥 Zdrowia Wam zatem, moi drodzy lalkowicze.