Little Dal Aries

Nie przepadam za dyniogłówkami. Ale taka mała Dal, której twarz przypomina małego ptaszka, do tego od razu zobitsowana i z różnymi dodatkami, to co innego 🙂 Nawet Ewie się maluszek spodobał, mimo że nie przyniosłam ze sobą butów 😉 😛

Maleństwo okazało się być okropnym łakomczuchem 😉

Najpierw rzuciło się na „wisienkę na torcie” w wafelku Ewy.

Pyszne, dosłownie palce lizać!

Następnie przyszła kolej na mój zwyczajowy pucgar truskawkowy

Wszystko, co dobre, szybko się kończy 😉

Na szczęście Ewa podzieliła się wafelkiem. Ze mną też 🙂

Ale to dobre! Głowa mała!

Jak dorosnę, zostanę matrioszką 😉

Znikam!

Nie mam doświadczenia z obitsu i nie pałam wielką namiętnością do artykulacji (chyba że o Tonnerach mowa), ale to ciałko – obitsu 11cm – jest bardzo fajne. Lalka nie wygląda na taką znowu dyniogłową 🙂

U poprzedniej właścicielki Dal nosiła imię Zosia. Ja, co prawda, nie czuję potrzeby nadawania imion lalkom, ale jest stanowczo za dużo Zoś wśród Dalek! Zatem może Alicja? Maja? Kruszynka? Ptaszynka? Ech…

Zaktualizowałam zakładkę Szukają nowych domów. To jeszcze nie wszystko, co czeka na przeprowadzkę 🙂

Para, trójka, czwórka

Maud przysiadła na chwilę na balkonie z ulubioną maskotką w objęciach. Nie czuła się zbyt dobrze. Wciąż wydawało jej się, że ktoś ją obserwuje, ale bała się odwrócić. Nie wiedziała, co by miała zrobić, jeśli rzeczywiście ktoś za nią stał… Tymczasem Chloe wciąż nie straciła nadziei na nawiązanie kontaktu. Wciąż czeka, aż Maud ją dostrzeże, a kiedyś może nawet zaakceptuje. Chloe jest cierpliwa. Może czekać choćby i wieczność.

Chwilę wcześniej balkon okupowały trzy Ellowyny, rozprawiając z ożywieniem na temat łączących je podobieństw i dzielących różnic. Przez chwilę wydawało się, że zrezygnują z obecności blondynki. Ponieważ pośpiech to zły doradca, zdecydowały się przespać z tym pomysłem w zaciszu swoich pudełek.

Podczas niedzielnego spotkania j-dolls witały nową koleżankę. Mimo identycznego moldu okazała się ona zdecydowanie odstawać od grupy. Oczy j-doll Rue de Belleville ma brązowe oczy, przez co wydaje się mniej melancholijna, za to weselsza. Wszak powiew świeżości zdarza się nawet na cmentarzu 😉

Lalkowanie w plenerze

Dziś, w atmosferze ucieczki przed upałem i tłumem, odbyło się spotkanie lalkowe, na które, poza mną, stawiły się Ewa i Monika. Miało nas być więcej, ale jak zwykłe życie nas zweryfikowało 😉 Miałam dzisiaj pecha do jedzenia – najpierw w mojej ulubionej lodziarni nie było miejsca, a potem zamiast mrożonej latte dostałam cappucino. Pani upierała się, że od latte różni się ono tylko ilością pianki. Na chłopski rozum nie powinno być zatem w takiej samej cenie, ale co ja tam wiem o biznesach…

Sielsko-pastersko 😉

Ręce opadają (rerootowana Moniki i Teen Skipper Ewy, obie w ciuszkach self made)

Kuce lubią owce, owce lubią kuce 😛

Monikowe cudeńka

🙂

Wszystkie moje j-dolls, po prawej najnowsza.

Dwie blondynki z dwóch różnych kultur

Jupiiii, jestem artykułowana!

My Little Pony, My Little Pony, aaa mniaaam!

Princess Twilight

Czy panie mają te lalki na sprzedaż? 😀

Mój nowy przyjaciel z jarmarku. Myślicie, że Giggles będzie zazdrosny?

Monikowa Moxie rerootpwana na pomarańczowo

Ghoulia Moniki 🙂

Chociaż spotkanie było tym razem, jak na nas, wybitnie krótkie, było miło i wesoło. Wciąż wybieramy się do Warszawy na wakacyjny meet, może już w lipcu 🙂

Co do Sindy, możecie puścić kciuki – zakochałam się w innej…

Sobota sielska, anielska

Są lalki, które samym staniem na półce tylko cieszą oko, nie powodując wzrostu chcieja. Kiedy jednak wziąć taką do rąk, zrobić kilka zdjęć, chciej natychmiast osiąga rozmiar niebotyczny. Mam tak w przypadku Kurhn i j-dolls. W minioną sobotę zabrałam jedną na sesję w trawie (w te psie gówna, jak mówi Ewa).

Sunset Blvd to moja druga z trzech posiadanych j-dolls, lalka bardzo mało fotografowana do tej pory, teraz po raz pierwszy aparatem. Patrzę na te zdjęcia i przypomina mi się pieśń Leneruli z Roksolanek Zimorowica, nie wiem dlaczego 🙂

Wracając do chcieja, zajrzałam na eBay, żeby może pocieszyć się po przebojach ze zdrowiem kolejną j-dollką. W pierwszej kolejności przejrzałam ofertę sprzedającej toykrazela, u której do tej pory kupowałam te lalki. Nie wiem, co się takiego wydarzyło w kwestiach lalkowych w USA ani czy może ta kobieta naprawdę zwariowała. Żuchwa opadła mi na kolana, kiedy zobaczyłam, jak bardzo ceny j-doll poszły w górę – dosłownie czterokrotnie. Ostatnie sztuki, czy jak? Ze świeczką szukać tańszych. Zaczynam żałować, że nie nakupiłam ich na kopy, kiedy jeszcze miały ceny akceptowalne przez mojego węża w kieszeni Obecnie za Sunset Blvd musiałabym zapłacić więcej niż za Essential Ellowyne. Lalkowy świat stanął na głowie i majta nogami w powietrzu. I to nie jest śmieszne 😥 Może za chwilę sprawdzę jeszcze raz. Może mi się zdawało. Może cena była w centach 😛

Spotkanie lalkowe po wodzie

Dziś ostatni dzień sierpnia. Dokładnie rok temu po raz pierwszy spotkałam się z Anią. Tym bardziej się cieszę, że dzisiaj udało się jej wreszcie przybyć 🙂 Poza nią zjawiły się jeszcze Ewa i, po raz pierwszy, Kalina. Było fajnie, chociaż pogoda robiła sobie z nas jaja, a pod koniec spotkania wręcz wymierzyła nam po solidnym kopie w zadki 😉 Udało nam się wzbudzić dość serdeczne zainteresowanie ze strony pewnej pani i jej córki. Oprócz tego dziś wypiłam najgorszą herbatę na świecie i do tej pory mam ochotę, za przeproszeniem, rzygnąć. Blah!

Na spotkanie przybyło lalek co niemiara, taką różnorodność miałyśmy chyba pierwszy raz 🙂

Hayden Ewy i moja Alexis

Mariposa Ani po zabiegach fryzjerskich

Debiutująca, jeszcze niepokazana na blogu, moja Maudlynne Macabre od Tonner Toys

Giggles szuka kolejnej zabawki…

Tuesday Taylor Ani z Mariposą

❤

Śpiąca królewna Ani, jedna z lalek od Manueli

Barbie vintage Kaliny

Zagubiona w tłumie – obdarzona bujnym włosem lalka Ani

Midge Kaliny i Velma Ani

Wielkooka Maudlynne

Repaintowane Blyh Kaliny

Ania przyniosła ładne pudełko 🙂

Podobają mi się te moje :*

Maud z artykułowanym pudlem Kaliny

Pudel nie przepuści nikomu

Towarzyski z niego pies 🙂

Kocham tego klauna 😛

Różowowłosa Blyh w międzyczasie zmieniła kolor oczu z różu na zieleń 🙂

O, piłka!

Więcej piłek!

Przytul Gigglesa 😛

Miłość jest nie tylko ślepa, ale także głucha i durna 😛

Zaduma na dwie głowy.

Środkowa to repaintowany basaak Kaliny

I znowu ten pudel

Dzisiaj można było również podziwiać część kolekcji męża Ani – ludziki Lego

Zawodnik sumo

W duecie z gejszą

Help me, Obi-Wan Kenobi 🙂

Masz mój łuk. I mój topór 🙂

Creepshow 🙂

Czy umiesz strzelać do bohaterów i nie trafiać?

ufok jakiś

Last but not least

Parnilla…

Dzięki za spotkanie, dziewczyny i do następnego razu 🙂

Evil Carnival – Sinister Circus Giggles

Jakieś trzy tygodnie temu trafiłam na eBayu na interesującą aukcję. Jej przedmiotem był Tonnerowy klaun Giggles (Chichot) z serii Sinister Circus, inspirowaną książką Raya Bradbury’ego Jakiś potwór tu nadchodzi (Something Wicked this Way Comes). Serię, poza fajnością, cechują jeszcze dwie rzeczy – bardzo limitowaność i bardzo drogość 😉 Rzadko się zdarza, żeby eBayowe licytacje kończyły się o ludzkich porach, ta miała trwać do siedemnastej z minutami naszego czasu. Cały dzień warowałam przy kompie, by na końcu przegrać licytację… Popsuło mi to humor, bo złośliwy klaun od razu wpadł mi w oko, już widziałam, jak się będzie prezentował z LDD i paroma innymi razem, a tu taki zawód.

Minęło z dziesięć dni, podczas których nie zdążyłam dobrze opłakać utraty Gigglesa, kiedy przyszła do mnie tzw. oferta drugiej szansy. Pierwszy raz coś takiego mi się przytrafiło. Okazało się, że sprzedająca znalazła drugą taką samą lalkę i oferuje mi ją za moje maksimum postawione w aukcji. Nie zastanawiałam się ani chwili, no i jest 😀

Nieco zamglony (nie wiem czemu :/) Giggles przybywa, żeby Was rozśmieszyć! Do łez… aż pęknięcie ze śmiechu, a Wasze flaki posłużą za dekoracje do przedstawienia Złowrogiego Cyrku Roberta Tonnera. Nawiasem mówiąc, gdyby chcieć zebrać wszystkie postaci, trzeba by mieć albo niebywałe szczęście, albo tysiące dolarów do dyspozycji.

Do you want to play with Giggles? Because Giggles wants to play with you… so BADLY 😀

Lalek ma 12″ wzrostu i typ ciała Marley. Ręcę i nogi artykułowane, ale bez stóp (płaskich) i nadgarstków. Mimo nieruchawych stópek buty udało się naciągnąć bez problemu i bez rozsznurowywania. A już się bałam! 😛

No i zrobił mi się w domu taki mału upiorny cyrk, lalkowy freak show ze stukniętym klaunem na czele.

Z niechętną tancerką w objęciach.

Z nadużywającą laudanum poetką.

Z dwiema przybocznymi.

Podczas śniadania.

W złym cyrku jest miejsce na miłość. Złą.

Kocha, nie kocha…?

Zanim złapałam za papier ścierny, zmywacz i łeb Tangkou, kombinowałam trochę z jej mrocznym wampirzym wizerunkiem:

Zrobiłam ją zatem na pastelowo-cukierkowo-tęczowo-kwiatkowo. Nawiasem mówiąc, kto widzi kocicę? 😀

Potem wepchnęłam ją w objęcia Teayanga Seirana, którego mimo szczerych chęci i prób kilku polubić nie potrafię. Jemu z kolei usiłowałam przydać współczesnego wizerunku:

Nie umiem stwierdzić, co dokładnie mi nie pasuje w tym nieszczęsnym chłopięciu Może trzeba było wziąć tamtego lokaja z białą kitką? Nie wiem, psiakrew cholera. Nie przepadam za lalkami-facetami, ale z drugiej strony z paroma się dogaduję: jest piękny Jeremy od Tonnera, jest dwóch MH, Rio od Jem, Ken samuraj… Tylko ten mi się tak odrodził, noooo… Może chodzi o to, że tak ogólnie nie pociągają mnie te Dalowo-Pullipowe klimaty? Podoba mi się Blythe, fascynuje mnie jej brzydota, ale to wszystko.

Sami popatrzcie. Brzydki nie jest, koślawy nie jest, ale… czegoś brakuje. Nie ma chemii. Nie wyszła poza zdjęcie promo 😦

Razem z Tangkou wyglądali jak para alternatywnych nastolatków. Oboje trafili do pudła. Ona wygląda teraz jak efekt zemsty pracownika zakładu pogrzebowego, on – jak zwykle. I co tu z nimi dalej począć?