Stella sierpniowa

„I think of love and let it pass. It feels like fire but it won’t last.”

„So when you let me in

You let me justify my own reward

You put your hands on me

And I learn the words I didn’t know before”

„Let’s stay here for a while
Is something gonna happen today?”

„All the moments when I lose myself”

cytaty by Katatonia, zdjęcia by Mangusta, Stella, body i rajty by Robert Tonner, spódnica by Ewa, okulary by nie wiem

Czy ktoś mnie poratuje poradą co do włosów? Loki zaczynają się mechacić, jak widać

Kto widzi pszczółkę? 🙂

Mała lalka w świecie ludzi

Lipcowy weekend w Bristolu. Deszczowo. Przemokłam do gaci. Zdjęcia lalkowe nie wyszły poza pokój hotelowy.

Dopiero teraz zauważyłam, że na ostatnim zdjęciu nie widać nóg i lalka wygląda, jakby unosiła się nad umywalką 😀

 

 

Haiku*

Chłód wczesnej wiosny

utonął w zapomnieniu

czuję się nowa

Upalny lipiec

leci na skrzydłach ptaków

tych nie dosięgnę

Jesienne deszcze

zmyją resztki mych wspomnień

bym mogła zasnąć

Zimowe tchnienie

schowa moje kolory

pod warstwą śniegu

Wiosną ptaków śpiew

znów da powód do życia

rozkwitną kwiaty

 

* Mei Li jest, co prawda, Chinką, a nie Japonką, ale ponieważ dawno temu kultura japońska rozwijała się pod wpływem chińskiej, można przymknąć na ten fakt oko 😉

Wietrzenie szafy ;)

Nie mam miejsca na lalkową witrynkę. A nawet gdybym miała, nie jestem przekonana, czy chciałabym mieć stale przed oczami lalki. Z powyższych powodów trzymam je spakowane w szafie. Przyznaję, że jest to nieco uciążliwe – wyciągnięcie konkretnej sztuki zwykle wymaga wyjęcia mnóstwa rzeczy i włożenia ich z powrotem na miejsce. A kiedy lalki już wyjdą, tworzą mały tłum 😉

Nie wiem, kiedy ich tyle nazbierałam 😀 Odziałam z trudem, całe szczęście obuć było łatwiej.

Christie – jeden mold, a takie różne 🙂

Nichelle – sama nie wiem, która ładniejsza

Superstar – ten sam mold, skrajnie różna kolorystyka. Diabeł tkwi w kolorach?

Czerwonouste:)

Niby wszystkie rude, a każda inaczej

Po jednej – Shani, Asha, Nia

A ta… chyba będzie na części…

7 lat Mangustowa

Kiedy zakładałam ten blog, w ogóle nie podejrzewałam, że moje życie potoczy się w takim kierunku. Starałam się zresztą trzymać życie prywatne z daleka od bloga, chociaż nie zawsze to wychodziło…

Część lalek z pierwszego roku lalkowania wciąż mi towarzyszy i pewnie już tak zostanie. Są to: Skipper Cool Tops, Midge and the Beat, Barbie Benetton, Delilah Noir, Arwen Tonner, Nia Western Fun, Barbie Hawaiian Fun, LDD: Goria, Lizzie Borden, Agrat Bat Mahlat i Jennocide. Dopóki nie sprawdziłam, niekoniecznie zdawałam sobie sprawę, że mam je tak długo 😉 Jednak w całym tym blogowaniu najważniejsze są dla mnie osoby, które poznałam dzięki lalkowemu hobby – i te odwiedzające Mangustowo od początku jego istnienia, i nowych entuzjastów lalkowania. Dziękuję Wam, że jesteście :* :* :*

Shiny Shiny Shani

Niniejszym oświadczam, że nikomu już nie zazdroszczę posiadania moldu Shani. Bo mam. I to z serii Shani, na ciałku Shani i z koleżankami – Ashą i Nichelle 🙂 Próbowałam szukać jakiejś historii powstania tejże serii, ale nic ciekawego nie znalazłam. Cyniczni mogą zatem stwierdzić, że Mattel robi etniczne lalki, by wyciągnąć więcej kasy, ja wolę wierzyć, że stoją za tym także pobudki czysto humanistyczne.

Moje lalki pochodzą z 1991 roku. Od lewej moldy Shani, Asha i Nichelle. Włosy w stanie mint, zachowała się też część akcesoriów, w tym najważniejsze: biżuteria i buty. Brakuje wielkich spódnic, które można obejrzeć sobie w archiwalnej reklamie: https://www.youtube.com/watch?v=bTsj3Jby29w

Strasznie mi się podobają z tą eksplozją kolorów ❤ Nichelle, uśmiechnięta nieznaczne jako ta Mona Lisa, wygląda na najstarszą z całej trójki. Mam wrażenie, że bardziej niż ustami uśmiecha się oczami.

Wszystkie trzy lalki są w typie AA, jednak Mattel zadbał o różnorodność – każda ma inny odcień skóry. Asha, jako jedyna, posiada straszliwą grzywkę modną w tamtym okresie. Pamiętam, jak niektóre moje koleżanki takie nosiły 😀 Asha przypomina mi także nieszczęsną Whitney Houston, która kiedyś też była pełna życia i roześmiana…

A to Shani właśnie. Nie przypuszczałam, że kiedyś wpadnie mi w ręce, bo to mold dość rzadko spotykany. Słodka i kolorowa jak rajski motyl ❤

I klasyczne barbiowe szpilki do tego w równie klasycznych kolorach 😉

Obfitość włosia (ups… właśnie mi się przypomniało, co zapomniałam – sori, Kamelio… poprawię się)

Chwalę sobie bycie samozarabiającą i samostanowiącą. Jako dziecko nie miałam szansy na takie zabawki. Że o kocyku w tarcze Kapitana Ameryki nie wspomnę 😀

Trochę zebrało się u mnie tych Mattelek. Zebranie ich wszystkich razem na zdjęciu mogłoby być ciekawe. Tylko skąd ja tyle ciuchów wezmę?

Sahra i Miu w lesie naparstnic

Naparstnice kojarzyły mi się głównie z ogródkiem, bo tam je widziałam po raz pierwszy. Dokładniej mówiąc, na działce pod blokiem. Z tą rośliną zapoznała mnie nasza dawna sąsiadka z moich rodzinnych Kielc, pani Ewa, z którą nie miałam kontaktu już z ćwierć wieku i nawet nie wiem, czy jeszcze żyje… Dobrze wspominam ją, jej kwiatki i nasze wspólne chwile. Lata później naparstnica zaczęła kojarzyć mi się nieco inaczej, z grami z serii Elder Scrolls, gdzie często występuje jako komponent do eliksirów – w dziczy widywałam tę roślinę tylko na ekranie kompa. Minionej niedzieli okazało się, że pod nosem mam cały las naparstnic 🙂 Akurat miałam ze sobą lalki 😀

Sahra i Miu wybrały się do lasu w strojach bardzo niekoniecznie trekkingowych. Kilka godzin z dwóch poprzednich dni zużyłam na uszycie im (wreszcie!) nowych sukienek, dając nowe życie nieużywalnym gaciom 🙂 Głowy bardzo łatwo zdjąć z ciałek typu pure neemo. Wykorzystałam ten fakt, by nieco ułatwić sobie życie i nie zszywać góry sukienek z dwóch kawałków 😀 Nie jestem do końca zadowolona ze zdobienia na sukience Sahry, ale jakoś łyso wyglądała bez niczego, a nie bardzo miałam co przyszyć. Do poprawki. Mimo wszystko, jak na moje nie-dość-obycie z igłą i nitką, wyszło całkiem fajnie.

Dzień był pochmurny i zdjęcia są dość marne, mam nadzieję, że widać, o co chodzi. Nie mogłam wyjść z zachwytu nad obfitością i dorodnością naparstnic porastających leśne zbocza z nasadzeniami.

To ten sam las, gdzie kilka tygodni wcześniej fotografowałam dwie kuzynki-Divy w niebieskich dzwonkach 🙂 Magiczne miejsce!

Ostatnie zdjęcie pochodzi z innego dnia, innego miejsca i innych warunków pogodowych 🙂 Wciąż uważam, że Azonki są urocze i cieszę się, że je mam 🙂 Częściowo ze względu na nie, częściowo na podwozie własne, nakupiłam ostatnio tanich gaci we wzorki. Stay tuned 😉